Toplum, suçun bireysel bir eylem olduğunu unutarak suçlunun ailesine de damga vurur.

Cezaevinde ebeveyni bulunan çocuklar, suçla ilişkilendirilerek dışlanır.

Goffman'ın 'damga' kuramı uyarınca çocuklar 'suçlunun çocuğu' olarak etiketlenir.

Bu damgalama, çocukların yaşamlarının her alanında olumsuz etkiler yaratır.

Öğrenciler, öğretmen önyargıları ve akran zorbalığına maruz kalabilir.

Bu durum, akademik başarıyı olumsuz etkiler ve özgüven kaybına yol açar.

Medya, suç haberlerinde aile bilgilerini vurgulayarak yanlış algılar yaratabilir.

Medya, çocukların korunması için etik bir dil kullanmalıdır.

Çocuklar, damgalamadan dolayı kimlik sorunları ve psikolojik rahatsızlıklar yaşayabilir.

Desteksiz kalındığında riskli davranışlar sergileme ihtimalleri artar.

Öğretmenlere yönelik duyarlı yaklaşım eğitimleri verilmeli.

Psikolojik destek hizmetleri sağlanmalı.

Medya kuruluşları, çocukların korunmasına özen göstermeli.

Damgalama toplumsal bir problemdir; çocukların suçla ilişkisi yoktur.

Toplum, bu çocuklara destekleyici bir tutum sergilemelidir.